Αφορμή για να ξεκινήσω αυτήν την ανάρτηση σχολίου, αποτελεί η διαπίστωσή μου ότι ενώ κάθε μέρα μπαίνει στο blog του συνδυασμού "Δημοτική Αναγέννηση Δήμου Επανομής" όλο και περισσότερος κόσμος (πάνω από 50 άτομα), ελάχιστοι σχολιάζουν. Έχω κατασταλάξει στα εξής:
1. Το blog ασχολείται μ' ένα θέμα -την ανάπτυξη του τόπου μας-, που αφορά όλους. Οπότε εκ των πραγμάτων, η θεματολογία είναι ενδιαφέρουσα, άρα έχει λόγο ύπαρξης.
2. Από τη στιγμή που το κοινό κάθε μέρα και αυξάνεται, το blog έχει κάτι να πει. Γιατί κάποιος να σπαταλήσει το χρόνο του, σε κάτι που του είναι αδιάφορο;;;
3. Προφανώς όσοι μπαίνουν, θέλουν κάτι να μάθουν. Αφού το μάθουν όμως, δεν κάνουν μία κριτική σε αυτό που μόλις διάβασαν;;;;; Προφανώς και κάνουν... Την κρατάνε όμως για τον εαυτό τους... Άρα, φοβούνται να πουν τη γνώμη τους...
4. Σε μία συνάντηση όμως σ' ένα καφενείο, τη γνώμη τους τη λένε, ωστόσο αυτό δεν καταγράφεται, άρα δε μπορεί να "χρησιμοποιηθεί" εναντίον τους...
5. Αν θέλουν π.χ. να πουν κάτι αρνητικό για το Χάρη τον Αμμανατίδη -λέω εγώ-, το λένε σε κάποιον τρίτο και όχι μπροστά του. Γιατί άραγε;;; Σενάριο 1ο: Αυτό που λένε, είναι αναληθές. Άρα είναι συκοφάντες. Σενάριο 2ο: Αυτό που λένε, είναι αληθές, ωστόσο φοβούνται τυχόν συνέπειες. Σενάριο 3ο: Αυτο που λένε, δεν το τεκμηριώνουν με επιχειρήματα. Έτσι, αναπτύσσουν μια εσωστρέφεια, κινούνται γύρω από τον εαυτό τους, άντε και γύρω από κανά 2 φίλους τους, κουτσομπολεύουν και κάνουν κριτική εκ του ασφαλούς από τον καναπέ....
Με τέτοιες διαδικασίες φίλοι μου, ουδέποτε θα πάμε μπροστά. Η πρόοδος έρχεται μέσα από ελεύθερη έκφραση απόψεων και ιδεών, μέσα από σύνθεση και κοινωνική διαβούλευση, μέσα από αγώνες για το καλύτερο. ΑΠΛΑ, ΑΝΟΙΚΤΑ, ΔΙΧΩΣ ΠΕΡΙΣΤΡΟΦΕΣ ΚΑΙ ΦΘΗΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ. Γιατί για το μέλλον αυτού του τοπου, είμαστε υπεύθυνοι όλοι μας. Και οφείλουμε να εκφράζουμε την άποψή μας. Γιατί η κοινωνία των πολιτών που φοβάται να εκφραστεί, καταλήγει κάποια στιγμή να είναι η σίγουρη ψήφος του βουλευτή, του δημάρχου, του κόμματος. Δείτε τους φοβισμένους στην ουσία δημοτικούς συμβούλους της συμπολίτευσης: κοιτάνε στα μάτια το δημαρχο για να ψηφίσουν κάτι. Ουδέποτε θα αντισταθούν σε κάτι που τους ενοχλεί, ουδέποτε θα έρθει η ανάπτυξη αυτού του τόπου. Και μια τελευταία επισήμανση: το εκάστοτε Δημοτικό Συμβούλιο, είναι ο καθρέπτης της κοινωνίας. Σκεφθείτε μήπως είναι καιρός να αρχίσετε να εκφράζεστε για ότι σας ενοχλεί ή σας αρέσει στο Δήμο μας, μπας και αλλάξει τίποτα. Ειδάλλως, δεν έχει νόημα να μπαίνετε ως "κατάσκοποι" σ' αυτό το blog και να χάνετε την ώρα σας..... Τα blogs είναι διαδραστικά μέσα -λέω κάτι, απαντάς, απαντώ και εγώ- , δεν είναι τηλεόραση....
Χάρης Αμμανατίδης
13 σχόλια:
ο ΤΙΤΛΟΣ ΤΟΥ ΓΡΑΠΤΟΥ ΣΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΟΣ.Ο ΣΩΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ .ΜΙΧΣΑΡ.
Αγαπητέ Μιχάλη συμφωνώ μαζί σου, σπεύδω να αλλάξω τον τίτλο και αναφέρω ως πηγή το όνομά σου....!!!!
ο καναπες ειναι αποψη.ο μιχαλης λεει οτι ειναι φοβος.λαθος κατα τη γνωμη μου.αν καποιος δε θελει να μιλησει ας το κανει και ας αναλαβει τις ευθυνες του.κι αν γινει καμια στραβη εγω δε θα πω πως δε φταιω επειδη μιλουσα.αρα οσο παραμενει μειοψηφια το να μιλαμε τοσο δε θα χει νοημα να το κανουμε.
και το να ξεσηκωθει ο κοσμος δεν ειναι βεβαια θεμα ρητοριας.το θεμα ειναι να βγει καποιος και να πιστευει στις πραξεις του,και οι πραξεις του να ειναι ουσιαστικες.
απεχουμε πολυ ακομα...
O καθένας από εμάς μπορεί με τον τρόπο του να συμβάλει στην ανάπτυξη του τόπου. Εμένα αυτό που με ανησυχεί είναι το γεγονός ότι όλοι έχουμε γίνει "παρτάκηδες" κι έχουμε αφήσει τους φελούς και τους ηλίθιους να μας κυβερνούν.Βρήκα το blog αυτό τις προάλλες και χάρηκα που υπάρχουν νέοι άνθρωποι κι αγωνιούν για την Επανομή μας, για το Δήμο μας. Είμαι κάτοικος τα τελευταία 10 χρόνια και βλέπω ότι τίποτα σ' αυτόν τον τόπο δε λειτουργεί σωστά. Ξεσηκώστε μας όλους για να πάρουμε μπροστά.
Β.Χ.
Παρακαλώ πολύ πιο κόσμιες εκφράσεις....
επειδη σκεφτομαι με δοσεις θα συνεχισω με αφορμη τους "παρτακηδες".
φανταζομαι λοιπον οτι παρτακιας ειναι αυτος που νοιαζεται μονο για τον εαυτο του και κανει τα αδυνατα δυνατα για να βγει κερδισμενος.αλλα για μενα τωρα που το σκεφτομαι κι αυτος που γραφει ανωνυμα παλι παρτακιας ειναι.επειδη δε θελει να βλαψει την εικονα του κανει τη μαλακια και κρυβεται.το κανει ομως αφου αφησει το δηλητηριο του ελευθερο.φοβαται ο παρτακιας μην τον παρεξηγησει κανεις και κρυβεται σα τα ποντικια πισω απο την ανωνυμια του.δε πειραζει.αλλα να ξερει οτι η γνωμη του δε πιανει τιποτα γιατι απλα δεν του κοστιζει τιποτα.
ολοι εσεις λοιπον που δε θελετε να σας ξερουν σα σχολιαστες ιστολογιων και μπενετε και χαρακτηριζετε πειτε μου σας παρακαλω τι δινετε απο τον εαυτο σας για να μη συμβαινει αυτο που βριζετε?
τιποτα δε δινετε.μη σας πω οτι περνετε κιολας και κανετε κακο,πολυ κακο.δε γινεται ρε φιλε να νοιαζεσαι και να φοβασαι μη κανεις εχθρους.ελεος, δεν εχουμε τουρκοκρατια,δε θα σε σφαξει κανεις.θα πεις τη γνωμη σου ωραια και καθαρα και ως εκει.
και να το ξερεις φιλε,ολα εχουν ενα κοστος.αν εισαι μαγκας το πληρωνεις.
Υ.Γ.παρτακιας ειναι κι αυτος που του αρεσουν τα παρτυ.ετσι ειμαι και γω τετοιος.
Φίλε Χάρη Αμανατιδη,
Δεν είχα σκοπό να κάνω κανένα σχόλιο, ακόμη, στο blog αυτό, αλλά η τελευταία σου ανάρτηση με ανάγκασε να σηκωθώ από τον καναπέ στον οποίο ομολογουμενως ήμουν αρκετά βολεμένος, στην προσπάθεια μου να συνέλθω από το τελευταίο γιορτινό γεύμα.
Αν ο σκοπός σου ήταν αυτός, να ξεβολέψεις εμένα (και όποιον σαν εμένα), τα κατάφερες!! Ας οψεσαι..
Το μόνο σημείο στο οποίο το σχόλιο σου ήταν επιτυχημένο ήταν η τοπολογία (=καναπές). Κατά τα άλλα ήταν ένα προκλητικό αυθαίρετο και προσβλητικό κείμενο, ανάξιο, θέλω να πιστεύω, της ποιότητας που θέλετε να έχει το blog.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Κάτω από άλλους όρους θα μπορούσα να συμφωνήσω με τον αρχικό σου τίτλο, όχι όμως κάτω από αυτό το κείμενο και θα εξηγήσω παρακάτω γιατί. Ο δεύτερος τίτλος, παρότι θυμίζει κινηματογραφική ταινία, δεν έχει καμιά σχέση ούτε με την κοινωνία ούτε με τον φόβο. Εκτός και αν υπονοείται ότι η κοινωνία της Επανομής περνάει μέσα από το blog σας και όλοι, εκτός ελαχίστων, δεν τολμούν να αφήσουν ένα μήνυμα, οι μασκαράδες, γιατί υπάρχει ένας φόβος στα φυλλοκάρδια τους. Αλλά ας παρακολουθήσουμε τους συλλογισμούς και τα συμπεράσματα του συγγραφεα:
1. "Το blog ασχολείται μ' ένα θέμα -την ανάπτυξη του τόπου μας-, που αφορά όλους. Οπότε εκ των πραγμάτων, η θεματολογία είναι ενδιαφέρουσα, άρα έχει λόγο ύπαρξης. "
Βεβαίως η θεματολογία είναι ενδιαφέρουσα, αλλοίμονο, τον δε λογο ύπαρξης τον εκτιμά πρώτα απ`ολους ο δημιουργός του blog και κατά δεύτερο ο συγγραφεας του κειμένου. Εμάς δεν μας πέφτει λόγος, εμείς μόνο μπορούμε να κρίνουμε το περιεχόμενο, αν θέλουμε.
2. "Από τη στιγμή που το κοινό κάθε μέρα και αυξάνεται, το blog έχει κάτι να πει. Γιατί κάποιος να σπαταλήσει το χρόνο του, σε κάτι που του είναι αδιάφορο;;;"
Η αύξηση των επισκεπτών του blog δεν σηματοδοτεί αναγκαστικά ούτε την σπουδαιότητα του περιεχομένου του ούτε προεξοφλεί ότι αυτό θα συμβαίνει και στο μέλλον. Σε ένα σχετικά νέο blog ο συνήθης λόγος επίσκεψης είναι καταρχήν η περιέργεια. Προσωπικά, το blog μου έγινε γνωστό τις τελευταίες μόλις μέρες. Ωστόσο, η επίσκεψη δεν σημαίνει σπατάλη χρόνου, ούτε αδιαφορία αν δεν αφήσει κάποιος κάποιο σχόλιο.
3. "Προφανώς όσοι μπαίνουν, θέλουν κάτι να μάθουν. Αφού το μάθουν όμως, δεν κάνουν μία κριτική σε αυτό που μόλις διάβασαν;;;;; Προφανώς και κάνουν... Την κρατάνε όμως για τον εαυτό τους... Άρα, φοβούνται να πουν τη γνώμη τους..."
Εδώ πια η συμπερασματική λογική σπάει κόκκαλα. Προφανώς όσοι μπαίνουν δεν μαθαίνουν οπωσδήποτε και κάτι. Δεν είναι δα και τόσο πλούσιο πληροφοριακά το blog ώστε να μαθαίνουμε ντε και καλά κάτι σημαντικό, πέρα από τις απόψεις του Γρηγόρη που τις έχει εκφράσει και παλιότερα. Το αν θα κάνουμε κριτική η όχι είναι δική μας απόφαση. Για παράδειγμα αν συμφωνούμε με κάποια γραφόμενα η αναδιατύπωση τους δεν βοηθά στον διάλογο και έτσι επιφυλάσσομαι να σχολιάσω, αλλά όχι από φόβο. Αν τώρα διαφωνώ με κάποια άποψη που εκφράζεται εδώ, πάλι δεν είμαι υποχρεωμένος να την γράψω , είτε γιατί μπορεί ήδη να απαντηθηκε, είτε γιατί ξέρω εκ των προτέρων την απάντηση που θα δώσετε, είτε γιατί εκτιμώ ότι ο δικός μου προβληματισμός δεν συνδέεσαι άμεσα με τη θεματολογία σας, είτε γιατί σας σνομπάρω και πιστεύω ότι είναι καλυτέρα να πω τη γνώμη μου κάπου αλλού, είτε γιατί δεν έχω ακόμη συγκροτημένη άποψη για το θέμα, είτε γιατί ζορίζομαι να γράψω με το πληκτρολόγιο, είτε γιατί έτσι γουστάρω, είτε….κτλ. Φαντάζομαι δεν μου απαγορεύεται να διαβάζω το blog σας, όμως δεν φοβάμαι ρε παιδιά κιόλας…
4. "Σε μία συνάντηση όμως σ' ένα καφενείο, τη γνώμη τους τη λένε, ωστόσο αυτό δεν καταγράφεται, άρα δε μπορεί να "χρησιμοποιηθεί" εναντίον τους..."
Η προφορική έκφραση μιας άποψης βεβαίως και καταγράφεται από τους ακροατές και σε μια κοινωνία σαν την Επανομή πολλές φορές αυτή γνωστοποιείται σε μεγαλύτερο κύκλο απ`ότι μπορεί να γίνει μέσα από το blog αυτό. Λίγο ως πολύ είναι γνωστό τι πρεσβεύει ο καθένας, ποιον π.χ. υποστήριξε στις τάδε δημοτικές εκλογές και ποιον στις επόμενες, χωρίς να έχει οπωσδήποτε γραπτά κείμενα. Ο κόσμος όμως της Επανομής τον έχει καταγράψει στην συνείδηση του όχι μόνο από τα λόγια του αλλά κυρίως από τις πράξεις του, όποιες κι αν είναι αυτές. Οι πράξεις είναι πιο σημαντικό και πιο σίγουρο τεκμήριο από τα λόγια.
5. "Αν θέλουν π.χ. να πουν κάτι αρνητικό για το Χάρη τον Αμμανατίδη - λέω εγώ-, το λένε σε κάποιον τρίτο και όχι μπροστά του. Γιατί άραγε;;; Σενάριο 1ο: Αυτό που λένε, είναι αναληθές. Άρα είναι συκοφάντες. Σενάριο 2ο: Αυτό που λένε, είναι αληθές, ωστόσο φοβούνται τυχόν συνέπειες. Σενάριο 3ο: Αυτο που λένε, δεν το τεκμηριώνουν με επιχειρήματα. Έτσι, αναπτύσσουν μια εσωστρέφεια, κινούνται γύρω από τον εαυτό τους, άντε και γύρω από κανά 2 φίλους τους, κουτσομπολεύουν και κάνουν κριτική εκ του ασφαλούς από τον καναπέ...."
Γιατί άραγε τα λένε σε τρίτους και όχι μπροστά σου; Σενάριο 1ο: Γιατί δεν σε βρίσκουν, είναι απλό. Σενάριο 2ο : Δεν φοβούνται κάποιες «συνέπειες» , φοβούνται μη σε πληγώσουν, ας πούμε.. Σενάριο 3ο : Θέλουν να διασταυρώσουν πληροφορίες.. Σενάριο 4ο : Θέλουν να τεκμηριώσουν πρώτα τις απόψεις τους….κτλ, κτλ. Πάντως η κριτική έχει να κάνει κυρίως με τις απόψεις και κατά δεύτερο με τα πρόσωπα. Έτσι μπορεί κάποιος να εκφράσει ανοικτά μια άποψη χωρίς αναγκαστικά να αναφερθεί σε πρόσωπα. Και τέλος πάντων ο καναπές δεν έχει να κάνει τόσο με την έκφραση απόψεων όσο με την πρακτική εφαρμογή τους, κατά πόσο οι πράξεις και οι ενέργειες, όταν υπάρχουν, είναι συνακόλουθες με τα λόγια. Απ`αυτή την άποψη, λίγο ως πολύ, όλοι μιλάμε εκ του ασφαλούς, από τον καναπέ, γιατί δεν πράττουμε, δεν κάνουμε ουσιαστικά τίποτα.
Δεν θέλω σε καμιά περίπτωση να μειώσω την προσπάθεια επικοινωνίας και ανταλλαγής απόψεων που κάνετε μέσα από αυτό το blog. Θα μπορούσα ακόμη να δεχτώ ότι πράγματι υπάρχουν άτομα που λειτουργούν με εσωστρέφεια, άλλωστε αυτό συμβαίνει ακόμη και σε κόμματα. Είναι αντιδεοντολογικό όμως , στο όνομα της ελευθερίας της έκφρασης, να γενικεύετε και να προσβάλλετε όλους ως «φοβητσιάρηδες εσωστρεφείς και κατασκόπους» επειδή δεν αφήνουμε ένα σχόλιο στο blog σας. Η ουσιαστική επικοινωνία και αντιπαράθεση απόψεων, αν την θέλετε, προϋποθέτει την εκτίμηση και τον σεβασμό των αναγνωστών-συνομιλητών σας.
Καλή Χρονιά
κλυκ
Αγαπητέ "κλυκ", κατέθεσες την άποψή σου σε σχέση με ένα σχόλιο, την τεκμηρίωσες, δεν είσαι προσβλητικός (γι' αυτό σου απαντώ παρόλη την ανωνυμία σου), σηκώθηκες από τον καναπέ. Καλά όλα αυτά, αλλά δεν έπιασες το μήνυμα που ήθελα να περάσω (ή ίσως εγώ δε μπόρεσα να σου το μεταφέρω..): αυτή η κοινωνία και όχι μόνο της Επανομής, φοβάται.. Φοβάται να πει το όνομά της, την άποψή της. Εγώ όταν γράφω κάτι, ενδεχομένως να θέλω και να προκαλέσω αντιδράσεις. Εσύ όμως ως αναγνώστης ή ως σχολιαστής, με δικαιώνεις για την άποψη που έχω σχηματίσει. Γράφεις ένα σχόλιο. Γιατί δε βάζεις από κάτω το όνομά σου;;; Αυτό είναι ακριβώς που θέλω να θίξω. Ο φόβος....
Επειδή συνδέετε τον φόβο με την ανωνυμία και κατακεραυνώνετε όλους τους ανώνυμους και τους χρήστες ψευδωνύμων, έχω να σας ρωτήσω τα παρακάτω:
1. Η ανωνυμία είναι κατακριτέα μόνο ως προς τον διαχειριστή του blog (βλ. Χ. Αμμανατιδη) ;;; ή θα πρέπει αυτό να ισχύει εξ ίσου και για τον καθένα που συμμετέχει σ` αυτό το blog? Δηλαδή, μας λέτε ότι δεν είναι σωστό να γράφει κάποιος ανώνυμα ή με ψευδώνυμο. Για ποιον δεν είναι σωστό; Μόνο για τον Χάρη: Η και για οποιονδήποτε άλλον επισκέπτη και αναγνώστη του blog? Θα συμφωνήσουμε νομίζω ότι πιο σωστό είναι το δεύτερο και αυτό, κατά την γνώμη σας, είναι και έκφραση τόλμης και έλλειψης φόβου.
2. Τότε γιατί ο πρώτος σχολιαστής δεν είχε την ίδια αντιμετώπιση με τον ανώνυμο ή με εμένα τον ψευδώνυμο; Μήπως το “Μιχσαρ” είναι ονοματεπώνυμο; Μπορεί να είναι γνωστός σ`εσένα αλλά όχι στους υπόλοιπους. Το ίδιο ισχύει και για τον ακραιφνή πολέμιο των ανωνύμων που υπογράφει με το ψευδώνυμο “Kapsos”. Εκτός και αν νομίζεις, ρε Καψο, ότι είσαι κάτι σαν τον Τσε Γκεβαρα, ας πούμε, και σε ξέρει όλος ο κόσμος !!!. Δεν μπορεί λοιπόν άλλοι να είναι αποδεκτοί με ψευδώνυμο και άλλοι κατακριτέοι επειδή το χρησιμοποιούν…
3. Και εδώ να ρωτήσω αυτοί που χρησιμοποιούν ψευδώνυμο και είναι αποδεκτοί, γιατί το κάνουν; (πχ Μιχσαρ, Καψος, κτλ) , μήπως φοβούνται όλους εμάς τους υπόλοιπους; “επειδή δε θέλει να βλάψει την εικόνα του κάνει τη μαλακια και κρύβεται;“. Δεν νομίζω να ισχύει για τους παραπάνω αλλά ούτε και για μας τους υπόλοιπους. Που είναι ο φόβος λοιπόν;
4. Θα ήσασταν ικανοποιημένοι αν υπέγραφα ως Γιώργος Παπαδόπουλος, ας πούμε; Η θα μου ζητούσατε και αριθμό ταυτότητας για εξακρίβωση στοιχείων;
5. Δεν θα ρωτήσω, αν το Χάρης Αμμανατιδης είναι ψευδώνυμο γιατί θα πρέπει να μας το αποδείξεις.
6. Σε όλη την blogοσφαιρα η χρήση των ψευδωνύμων και η ανωνυμία ακόμη είναι σε ευρεία χρήση. Και αυτό δεν είναι δείγμα φόβου, απλά δεν υπάρχει σοβαρός λόγος που να το επιβάλλει. Αλλά και να υπάρχει γιατί πρέπει να τον μάθουν όλοι; Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι η άποψη και σ`αυτήν απαντάμε…
το "καψος" παντως ειναι παρατσουκλι και οχι ψευδωνυμο αν καταλαβαινεις τη διαφορα.και αν κανεις κλικ πανω στο "καψος" θα βρεις οτι με λενε χρηστο ευαγγελινο.αυτα για την ιστορια.
απο κει και περα ειναι δικαιωμα σου να κρυβεσαι.και δικο μου να μη σε πιστευω.
Ο καθένας έχει το δικαίωμα να χρησιμοποιεί ότι θέλει. Όταν όμως στρέφεται σε κάποιον επί προσωπικού ζητήματος και χρησιμοποιεί σκληρές εκφράσεις, οφείλει να χρησιμοποιεί το όνομά του. Κι εν πάσει περιπτώσει, σαφώς τα blogs χρησιμοποιούν ευρέως την ανωνυμία και τα ψευδώνυμα: εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με τον τόπο μας και όλοι είμαστε γνωστοί. Όταν π.χ. θίγω τον Κώστα, θα πρέπει να βάζω και την υπογραφή. Έχω όμως την αίσθηση ότι κουράζουμε τους αναγνώστες-χρήστες του blog με τέτοιου επιπέδου εσωστρέφειες και χάνουμε την ουσία που είναι η ανάπτυξη του τόπου. Θα πρέπει να επανατοποθετηθούμε στο κεντρικό θέμα του blog και σιγά - σιγά (δέχομαι τη δίκαιη κριτική πολλών ότι το Blog ακόμη δεν έχει το περιεχόμενο που έχει ως στόχο να έχει) να προσανατολιζόμαστε προς τα εκεί.
Κύριε Αμανατίδη, σαφώς και το blog έχει ενδιαφέρον και κατά τη γνώμη μου η ύπαρξη και λειτουργία του είναι άκρως οικοδομητική. Συμφωνώ με την άποψη σας για την ενεργό συμμετοχή στο blog και θα παρότρυνα τον καθένα να καταθέσει τις απόψεις του και την κριτική του για τα όσα διαβάζει, όχι όμως για να χρισημοποιηθούν οι απόψεις αυτές ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ. Η γνώμη του καθενός είναι σεβαστή είτε αυτός είναι επώνυμος είτε ανώνυμος και θέλω να πιστεύω για εσάς πως ως ένα άτομο που θέλει να συμμετάσχει στα κοινά παροτρύνετε τους αναγνώστες των κειμένων σας να σχολιάσουν τις απόψεις σας για να τις βελτιώσετε και όχι για να έχετε "κάτι" ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥΣ... Με εκτίμηση
Υ.Γ. Η ανωνυμία είναι άποψη και οχι φόβος
ΣΤΟN ΜΙΚΡΟ ΚΑΝΑΠΕ
(της Ντόρας)
Στο μικρό καναπέ καθισμένη
σαν φλογίτσα μικρή αναμμένη
και τρεμίζανε τ' άσπρα της κρέατα
απο το κρύφιο καρτέρεμα του έρωτα.
Στο μικρό καναπέ ξαπλωμένη
πυρκαγιά τρομερή φουντωμένη-
πόδια, μάγουλα, στήθη της έκαιγαν
και τα χείλια δεν ήξεραν τι έλεγαν.
Στο μικρό καναπέ κοιμισμένη
σαν φωτιά που 'ναι μόλις σβυσμένη'
που και που κάτι σπίθες τινάζονται
και τα κρέατα τ' άσπρα τραντάζονται.
Γιώργης Χολιαστός
Δημοσίευση σχολίου