Του Χάρη Αμμανατίδη
Μηχανικού Χωροταξίας, Πολεοδομίας και Περιφερειακής Ανάπτυξης
Msc Περιβαλλοντικής Πολιτικής και Διαχείρισης
ΝΕΟΙ ΔΗΜΟΙ: ΜΕΤΕΩΡΑ ΒΗΜΑΤΑ, ΜΕΓΑΛΑ ΛΟΓΙΑ Ή ΚΑΤΙ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ;
Το τελευταίο διάστημα είναι προφανές ότι κάτι διαφορετικό κυοφορείται στην ελληνική κοινωνία καθώς δυσάρεστες αποφάσεις λαμβάνονται στην οικονομική και κοινωνική ζωή της χώρας, οι οποίες κατά βάση πλήττουν τις αδύναμες οικονομικά και κοινωνικά ομάδες. Παράλληλα φαίνεται ότι κάτι αλλάζει, που δεν ξέρουμε πού θα μας βγάλει. Και μέσα σ’ αυτήν την αναστάτωση, με τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις είτε να στενάζουν είτε να κλείνουν, έρχεται και ο «Καλλικράτης», ο οποίος συνενώνει τους Δήμους, με στόχο τη δημιουργία οικονομικά βιώσιμων μονάδων που έχουν τη δύναμη να πετύχουν κάτι περισσότερα. Συνενώνει παλιούς Δήμους κατά βάση υπερχρεωμένους, οι οποίοι δεν έχουν μπορέσει κατά την περίοδο των «παχιών αγελάδων» να πράξουν τα δέοντα για να απολαμβάνουν οι πολίτες υψηλού επιπέδου υπηρεσίες, Δήμους οι οποίοι δεν έχουν αναλάβει πρωτοβουλίες πραγματικά αναπτυξιακές. Ή μήπως τελικά η έννοια της ανάπτυξης, είναι μια καραμέλα που τη μασουλάνε πολιτικάντηδες και παραγοντίσκοι λίγο πριν τις εκλογές προωθώντας έναν δήθεν σύγχρονο και προοδευτικό πολιτικό λόγο; Στο πλαίσιο της αναγκαστικής συνένωσης των Δήμων, θα πρέπει –παρ’ όλες τις τυχόν ενστάσεις μας- να δούμε όλα εκείνα τα θετικά στοιχεία για να προχωρήσουμε μπροστά. Θα πρέπει να δούμε με ποιες πράξεις αυτή η αναγκαστική συνένωση θα γίνει μονόδρομος πραγματικής ανάπτυξης σε όλα επίπεδα, ποια πρόσωπα έχουν τη δυνατότητα να κάνουν το κάτι διαφορετικό. Σήμερα, πολλοί Δήμοι κυριαρχούνται από παράνομες –επί της ουσίας- μεταφορές χρημάτων από το Δήμο στις Δημοτικές Επιχειρήσεις, από δίμηνους συμβασιούχους, -ομήρους ενός δημαρχοκεντρικού συστήματος-, από ύποπτες αναθέσεις σε εργολάβους και γενικότερα από πράξεις που απαξιώνουν το ρόλο τους και τη θέση που θα πρέπει να έχουν στο τοπικό κοινωνικό γίγνεσθαι. Και καταλήγουν τελικά πολλοί Δήμοι να είναι φορείς διαφθοράς και κατασπατάλησης πόρων, με πολύ μικρό αποτέλεσμα από άποψη παρεχομένων υπηρεσιών και οι Δήμαρχοι καπετάνιοι σε «Τιτανικούς» που βουλιάζουν λόγω χρεών σε τράπεζες και προμηθευτές.
Σύντομα έχουμε δημοτικές εκλογές, σε ένα τελείως διαφορετικό περιβάλλον. Μια νέα εποχή ξεκινά, που η αβεβαιότητα, η έλλειψη ικανοτήτων και οι οικονομικές δυσκολίες, συγκρούονται με τις πιεστικές ανάγκες για κοινωνικές υποδομές, ολοκληρωμένο χωροταξικό και πολεοδομικό σχεδιασμό, προστασία των περιβαλλοντικών πόρων και ανάγκη για αξιοπρεπή απασχόληση των κατοίκων. Θα πρέπει σ’ αυτό το περιβάλλον, να αποφασίσουμε κατ’ αρχάς ποιον Δήμο θέλουμε: το Δήμο που διαχειρίζεται σωστά το σήμερα και σχεδιάζει το αύριο, ή το Δήμο που με ευκαιριακό τρόπο αντιμετωπίζει τα προβλήματα του τόπου; Το Δήμο που όλοι οι πολίτες βιώνουν ως φυσική προέκταση της καθημερινότητάς τους και συμπαραστάτη στη ζωή τους, ή το Δήμο της «κλίκας» και της «παρέας»; Ο καθένας κάνει τις επιλογές του, ωστόσο κατά τη γνώμη μου υπάρχει μονόδρομος για το ποιο Δήμο πρέπει να επιλέξουμε: το Δήμο που οι πολίτες νιώθουν ότι μπορούν να ακουμπήσουν και να εμπιστευθούν για ένα μέλλον τουλάχιστον λίγο καλύτερο. Με αιρετούς καταξιωμένους στην επαγγελματική και κοινωνική τους ζωή, οι οποίοι πονάνε για όλα όσα δεν έγιναν και δεν βλέπουν την ενασχόλησή τους με τα κοινά ως ευκαιρία για έναν μισθό που θα καλύψει κάποια οικονομική τους υποχρέωση. Με ανθρώπους που καταλαβαίνουν ότι για να πάμε μπροστά, θα πρέπει να πάρουμε οδυνηρές αποφάσεις: θα πρέπει να τηρήσουμε ένα ενιαίο σύστημα κανόνων, θα πρέπει να μηδενίσουμε τον αριθμό των συμβασιούχων – ομήρων του συστήματος, θα πρέπει να βγάλουμε στη δημοσιότητα όλες εκείνες τις λανθασμένες πρακτικές που καταχρεωκόπησαν τους Δήμους με τα αρμόδια όργανα του κράτους να παίρνουν τα μέτρα που οφείλουν έναντι όσων λανθασμένων πραγματοποιήθηκαν από αιρετούς, θα πρέπει να βλέπουμε οποιοδήποτε μικρό ή μεγαλύτερο πρόβλημα ως δικό μας. Δεν νοείται σήμερα, ο πολίτης να μην έχει πρόσβαση σε ποιοτικές υπηρεσίες, να μην γνωρίζει τι σχεδιάζεται γι’ αυτόν, να μην υπάρχει η στοιχειώδης σχέση εμπιστοσύνης με το Δήμο ώστε να συμμετέχει στα κοινά, είτε καθαρίζοντας το δρόμο μπροστά από το σπίτι του, είτε καταθέτοντας την πρότασή του για τη λύση ενός μικρού ή μεγαλύτερου προβλήματος. Και ίσως δικαιολογημένα να λέει «όλοι ίδιοι είναι…».
Το στοίχημα του «Καλλικράτη», τουλάχιστον στο σκέλος που αφορά σε ανθρώπους που δεν αποτελούν γρανάζια ενός αποτυχημένου μηχανισμού, είναι να αποδείξουν ότι τελικά δεν είναι όλοι ίδιοι. Δεν είναι ίδιος ο «Χ» Δήμαρχος που αξιοποιεί την ακίνητη περιουσία του Δήμου προς όφελος της αύξησης των κοινωνικών υποδομών και ο «Ψ» Δήμαρχος που «χαρίζει» μια παραλία σε έναν ιδιώτη. Δεν μπορώ να δεχτώ ότι όλοι μπαζώνουν ρέματα, ότι όλοι αναθέτουν υπερκοστολογημένες υπηρεσίες σε εργολάβους, ότι όλοι χτυπάνε την πλάτη στον άλλον για να ξαναπάρουν την ψήφο του. Στο χέρι μας είναι να αντιληφθούμε τις παγίδες και να αποφύγουμε μετέωρα βήματα και μεγάλα λόγια, δίνοντας την ευκαιρία στο καινούριο που γεννιέται να μεγαλουργήσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου